Օսիրիս և Իսիս

Օսիրիսը Հին Եգիպտոսի ամենակարևոր աստվածներից էր և համարվում էր հետմահու կյանքի և պտղաբերության աստվածը: Նրա եղբայրը՝ Սեթը, նախանձում էր նրա զորությանը և ծրագրում սպանել նրան։ Սեթին հաջողվեց խաբել Օսիրիսին, որպեսզի նա մտնի դագաղի մեջ, որն այնուհետև կնքեց և նետեց Նեղոս գետը:
Օսիրիսի կինը՝ Իսիսը, սրտացավ էր նրա մահից և փնտրում էր երկիրը նրա մարմինը գտնելու համար։ Նա ի վերջո գտավ այն մի ծառի մեջ, որն աճել էր դագաղի շուրջը, և նա այն հետ բերեց Եգիպտոս:
Իսիսը փորձեց վերակենդանացնել Օսիրիսին, բայց նա չկարողացավ դա անել միայնակ: Նա կանչեց մոգության աստծուն՝ Թոթին, որ օգնի իրեն։ Թոթը Իսիսին հանձնարարեց հավաքել Օսիրիսի մարմնի ցրված մասերը և դրանք մեկ տեղում հավաքել։

ԽՈՐՀՐԴԱՎՈՐ ՍԵՐ

Իմ մեռած հարսնացուն ամեն օր,
Երբ խաղաղ երեկոն է փռվում,
Հայտնվում է անհայտ, հեռավոր
Իր երկրից ու կրծքիս է փարվում։

Մեռնելիս նա ասաց՝ ես կըգամ,
Մեկնելիս նա թողեց մի ավանդ.
Ու գալիս է որպես ուրվական,
Փայփայում է իմ սիրտը հիվանդ։

Համբուրում է շուրթերը իմ ցուրտ,
Շշնջում է խոսքեր դյութական,
Ինձ հայտնում է պայծառ մի խորհուրդ
Ու նորից շշնջում՝ ես կըգամ։

Երբ մեռնում են ճիչերը շփոթ
Աղմկոտ քաղաքի մարտկոցում,
Լուսերես նա նստում է ինձ մոտ
Ու հետըս երազում ու լացում։

Իրար հետ կյանքի երգն ենք լսում,
Իրար հետ ամեն օր մինչև լույս
Թովչական երազներ ենք հյուսում
Ու դյութված շշնջում — արշալո՜ւյս…